John Lennon’un dediği gibi, “Hayat, siz başka planlar yaparken başınıza gelenlerdir!” Yaşadıklarımız bizler için her zaman ders ve tecrübe niteliği taşır. Senin de bu yaşadıklarından kendince öğreneceğin şeyler vardır. O yüzden bu olayları bir yaşam tecrübesi olarak değerlendirmeni istiyorum.

Siz tekrar karşılaştığınızda neden ayrıldığınız hakkında soru sormadın mı? Gerçi, sormak olanları değiştirmiyor. Konuyu arkadaşınla paylaşmış olması, onun ne kadar zayıf kişilikli bir adam olduğunun işaretidir. Zaten böyle bir adam, yani gelip seninle mertçe konuşmaya cesareti olmayan bir adam, sana eş de olamazdı. Bence bu adamla evlenmemek bir kayıp değil, kazançtır.

Diğer konuya gelince, pişman olmaman gerektiğini düşünüyorum. Bedenlerimiz bize aittir. İnsanların sözleriyle veya çevrenin ne diyeceğiyle ilgili fikirler geliştirip, hareket edemeyiz. Öyle ya da böyle sen bu adamı sevdin mi? Sevdin! İlk birlikte olduğun insan sevdiğin bir adam mıydı? Evet! O zaman neden pişman oluyorsun? Her ilişki evlilikle bitmek zorunda değil. Namus da bizim bacaklarımızın arasında değil.

Sevdiğin bir adamla, isteyerek yaşadığın ilk sevişmen bence çok değerlidir. İnsanların başına neler geliyor! Tecavüze uğrayarak veya istemediği biriyle zorla evlendirilerek bekaretini kaybedenler var. Onları düşün ve şimdi ayrı olsanız bile, ilk tecrübeni sevdiğin bir insanla yaşadığın için mutlu ol. Bedenin senindir! Verdiğin kararlar da senindir! Bundan sonra karşına çıkacak kişi senin geçmişinle ilgilenecekse, ona da yol ver gitsin! Kimse geçmişte yaşadıklarından ötürü, gelecekte suçlanmayı hak etmez.

Karşına mutlaka seni çok sevecek ve kıymetini bilecek birileri çıkacaktır. Güzel düşün, kendini sev ve hayata gülümse. O zaman hayat da sana gülümseyecektir.

Sevgilerimle

Candan Ünal

Yüksek Topuklar Aşk & İlişkiler Editörü

candan.unal@yuksektopuklar.net

 

Merhaba Candan Hanım,

Ben ne yapacağını bilemeyen biriyim çok zor durumdayım, evlilik planları yaptığım kişiyle biranda ayrıldık. Hayatımda var olan tek kişiydi, her şey çok iyi giderken nasılda bu duruma geldik anlayamıyorum. Benimle olmak için her şeyi yapan tüm engelleri aşan kişi biranda değişti. Bir zamanlar her şeyiyken şimdi hiçbir şeyi oldum. Canım o kadar çok acıyor ki sanki birileri kerpetenle etimi sıkıştırıyor gibi acı hissediyorum. Ben onun ailesiyle tanıştım oda benim sadece annemle tanıştı. Evliliği o kadar çok istiyordu ki onu biraz frenleyen de ben oldum çünkü daha yeni ablamı kaybetmiştim hemen evlenemezdim. Her şeyiyle her zaman yanımda oldu. Bugüne kadar kimseden görmediğim en güzel ilgiyi hissetmediğim, en güzel hisleri yaşat. Ona o kadar güvendim ki…ve bir gün birlikte olduk… Şimdi o kadar çok pişmanım ki ne yapacağımı bilemiyorum.. O günden sonra evlilik sürecini hızlandırmaya başladık bu onun fikriydi ama ne olduysa biranda değişti eskisi kadar evlilik istememeye başladı ve sonunda da çekti gitti.hiçbir şey yaşanmamış gibi davranmaya çalışıyorum ama yapamıyorum o kadar zor bir durumdayım ki…biz ayrıldıktan sonra arkadaşımı arayıp nasıl olduğumu sormuş..öyle olması ikimiz için daha iyi olacakmış biz farklıymışız farklı dünyaların insanıymışız vs. vs. ayrılmak istediğini bile söyleyemedi o geceden dolayı ne terk edebiliyordu ne de benimle olabiliyordu gitmesi için birazda ben cesaretlendirdim çünkü sırf bu nedenden dolayı benimle kalmasını isteyemezdim eğer kalacaksa beni sevdiği için olmalıydı. bir nedenden dolayı görüştük ayrılmışız tutup bana bir tanem diyebiliyor, ellerimi tutuyor ve böle olması ikimiz içinde daha iyi olacak dedi ve bu da onu son görüşümdü.. daha sonrasında arkadaşımı aramış beni sormak için..yardım edin!