Durumu değiştiren, legalleştiren aşk aslında, artık canımı acıtmayan… Murathan Mungan’ın dediği gibi bazı aşklar ayrılık acısı için bile yaşamaya değiyordu ve şimdi bir şarkı bana dokunuyordu, en içime… Üzülmüyordum, acımıyordum aksine mutluydum… Günlerdir, kendimi bulduğum şarkıyı başa sarıp dinliyorum. Üstelik geçmişten bir hatırayı getiriyor yanıma…
Bir demet papatya vardı ellerinde, üzerinde küçük bir kâğıt, ellerinden ama yağmur ellerinden dökülen kelimeler de…
“Papatyaları görünce beyaz yapraklarını; gözlerindeki duru beyazlıkla, tam ortasındaki sarıyı tenindeki sıcak güneşin sarısıyla özdeşleştirdim. Bir de baktım ki seni çok özledim.”
Şimdi ben, O’nu sever gibi kedimi, kitaplarımı, şarkılarımı, kendimi seviyorum. Biliyorum ki kalbim yanmaya devam edecek ve zamanı geldiğinde sönmesini de bilecek. Şimdilik aşktan kaçmaya çalışıp yorulmaya gerek yok… Mutluyum…
Gözlerim doluyor aman sen neredesin
Ellerim donuyor aman sen neredesin
Yan kalbim yan külden adam olur san
Yan kalbim yan kaçamazsın sevdadan
Seni diye tuttum kedimi, dizlerime yatırdım
Seve seve tüylerini, uykulara götürdüm
Çekmecemde resmin vardı, baka baka bitirdim
Gözlerimde sana güller, papatyalar getirdim
Yan kalbim yan külden adam olur san
Yan kalbim yan kaçamazsın sevdadan
Gözlerim dalıyor aman sen neredesin
Herkes geliyor aman sen neredesin
Feraye Demir – Yüksek Topuklar
ferayedemir@gmail.com
Tüm Yazılarımı Okumak için Tıklayın!
