Senin de durumun buna benziyor. Bir insan, sevmediği, içinin almadığı, tenine dokunamadığı biriyle evlenir mi? Hele erkekse! Hadi ülkemizde hala kız çocukları zorla evlendiriliyor ama erkekler için baş kaldırmak daha kolay.

Sen sürekli dönecek umuduyla zamanını harcıyorsun. Emin ol, herkesin hayatından benzer olaylar geçiyor. Herkes birilerini çok ama çok seviyor ve bazen, hayal kırıklığı yaşıyor. Ancak geçmişe takılıp kalarak, yaşanmışlığı sürekli düşünerek bir yere varamazsın.

Başka bir yerde yeni hayata başlamak, romanlarda ve filmlerde son derece başarılı olsa da, gerçek hayata böyle değildir. Aklını ve düşünce biçimini yanında götüreceğin için, hiçbir şey değişmeyecektir.

Sen öncelikle kendini sevmekle işe başlamalısın. Birini bu kadar değerli kılmak, kendinden vazgeçmeyi gerektirir. Üstelik ortada buna değecek bir şey yokken. Hayatını çöpe atmak istiyorsan, buna kimse engel olamaz. Vay bana bunu yaptı, vah ne olacak gibi sorularla geçen zaman, yitik ve kayıp bir ömürden başka bir şey değildir. Sen geleceğini yönlendirmek, sana emanet edilen hayatı en iyi şekilde yaşamakla yükümlüsün. Kendini sevmeyi bırakıp, bütün sevgini başka birine yönlendirmek, aslında bu sevginin de gerçek olmadığını ve kişinin farklı ruhsal durumlarını bir objeye yükleyerek, kendinden kaçmasının göstergesidir.

Tek başına baş edemiyorsan, psikolojik yardım alabilirsin. Ancak bu durumdan kendini soyutlaman ve hayata dönmen gerekiyor. Yok, ben illa gitmiş ve hala beni oyalayan bir adamın peşinden koşmak istiyorum diyorsan, buna kim itiraz edebilir? Hayatını bu kadar ucuza ortaya koymamalısın. Ömür geçiyor, sonra çok pişman olursun!

Sevgilerimle

Candan Ünal

Yüksek Topuklar Aşk & İlişkiler Editörü

candan.unal@yuksektopuklar.net


okur mektubu


Merhaba Candan abla;
Defalarca yazdım sildim çünkü nasıl anlatılır neresinden başlanır bilmiyorum.22 yaşındayım ve sanki dünyanın tüm acısını çekiyormuşum gibi çaresizlik içinde hissediyorum kendimi.Bir adamı sevdim çok sevdim.Karşılıklı sevgiyi bağlılığı onda tatdım.Kimseyi bu kadar düşünüp kimseye böyle bağlanamadım daha önce.Burnumun direği sızlıyor günlerdir gözyaşım kurumuyor.Ayrıldık…Çünkü artık başkasının kocası oldu ve ne olursa olsun adına ihanet dediğim bu durumda hissettiklerimi unutmam imkansız.Defalarca ayrıldık barıştık.Çok defa beni küçük düşürdü çok defa geçmişten hesap sordu her defasında bıkmadan usanmadan anlattım ama hep aklındaydı ve sanki fırsat kolluyordu.Kiminle görüşme dediyle görüşmedim ne yapma dediyse yapmadım.Çok sevdik birbirimizi bağlıydık.Evleneceğini biliyordum 1 yıldır ki geçen yaz nişanlandı yurtdışından biriyle ailesinin isteğiyle.Yinede sevdim yine görüştüm.Değer dedim bu sevdaya değer…Hep bir umutla belki dedim belki evlenmez.
Ama olmadı.İki hafta önce de evlendi.Onunsa tek umudu hiç bıkıp usanmadan dile getirdiği tek umudu ise bekle beni döneceğim mutlaka döneceğim oldu.Hep bunu söyledi inandım.Nikahından bikaç gün sonra geldi.İçimde ne kadar ne varsa hepsini söyledim.Herşeyi döktüm.Yardım istedi iyi olmadığını söyledi ki ben zaten onsuz olmayı düşünemiyorum ki ne dese yaptım ya onu da kabul ettim.Beni sensiz bırakma dedi tamam dedim.Bikaç gündür artık yazmıyorum zaten ayrı şehirlerdeyiz şuan çıkıp gelme durumu da yok.Ailesi en başından karşıydı bana.İlk zamandan beri bizi ayrıldık biliyorlardı ama o her fırsatta geldi yanıma.Çok mutlu günlerimiz oldu dolu dolu yaşadık bir beraberliği.Şimdi ayrıyız ama ben bunu nasıl atlatacağımı bilmiyorum.O ayrılığı hiç kabul etmedi hiçbir zaman ayrılamayız biz bağlıyız dedi.Haklıydı hep öyle oldu çünkü.Ne yaşadıysak Bir arada kalmayı başardık her defasında.Hala döneceğim ,geleceğim,seninle olacağım diyor.Seviyorum seni unutamam asla bizi diyor.Ama bu önümüzde duran gerçekleri değiştirmeye yetmiyor.Aklımda nasıllar,nedenler çıkmıyor…Nasıl yaptı!?bu kadar severken birbirimizi bize bunu nasıl yapabildi!?Ona göre herşeyin açıklaması var.Hep bir açıklaması oldu bende hep inandım.Zorunlu olduğunu ama beni sevdiğini ne olursa olsun döneceğini söylüyor hep.Peki ben bu adı ihaneti nasıl atlatacağım, ne yapacağım, kendime nasıl söz geçireceğim!?Zaman diyor herkes elbet zamanla geçecek ve bu günlerine gülüp geçeceksin,döktüğün gözyaşına acıyacaksın.Ben o zamana kadar aklımdan geçenlere ,nedenlere ,nasıllara takılı mı geçireceğim hayatımı!?Neyin bedeli,neyin sonucu yada neyin başlangıcı bu!?Unutulur mu,zamanla geçer mi!?Atlatır mıyım,gözyaşım kurur mu!?Ahh kalbim ki ben hala onun içinde bulunduğu zorunluyum dediği durum için üzülüyorum,onu düşünüyorum nasıldır,ne hissediyordur diye…Bana bir yol lazım.Gitsem burdan uzaklaşsam yeni bir yerde başlasam yapabilir miyim bilmiyorum…Aklıma gelen tek çözüm bu.Çıldırmaya ramak kaldı ve ben kendimi kaybetmek üzereyim.Lütfen yardım edin bana…