Basit bir istekti seninle yaşamak, gittin, düşe döndü. Bahçeli ve pembe panjurlu olmasa bile, balkonu olan bir apartman dairesiydi idealim. Tapusunu da istemezdim, aslanlar gibi her ay kirasını öderdim. Sonra omuz omuza verir para biriktirirdik, hani bankalar diyor ya; kira öder gibi taksit öderdik.

 

Çocuklarımız oynamazdı sokakta çünkü hayalimde bu evde sadece ikimizdik. Sadece seni sevmek ve seni yaşamak istiyordum. Sadece seni sevebilecek kadar güçlüydü kalbim. Gittin, bittik; bittik mi?

 

En sevdiğin yemekleri pişirecektim, süslü sofralar kuracaktım. Sen gelmeden rujumu sürecektim mutlaka, saçımı arkadan sevdiğin gibi toplayacaktım.

 

Akşam okkalı bir kahve yapacaktım sana, çay demlenene kadar oyalanacaktık. Hikayeler anlatacaktın sen, ben gözünün içinde bakacaktım. Sırtına hırkanı bırakacaktım ılık bahar akşamlarında, başını kaldırıp kitaptan gülümseyerek bakacaktın.

 

Bulaşık makinesini nasıl yerleştirdiğime, çamaşırları nasıl yıkadığıma karışacaktın belki; beni kızdıracaktın. Arada bir karşılıklı iki duble rakı içecektik sefasına. Ben bilgisayarın başında çok kalınca, televizyonda hiçbir şey yok diye söylenecektin dikkatimi çekmek için, gelip yanına oturacaktım, sabaha kadar konuşacaktık.

 

Kimilerinin her gün yaşadığı sıradan isteklerdi benimki! Gittin, olmayacak bir hayale çevirdin.

 

Oysa şurada yanı başımda olmalıydın, ne vardı gidecek? Daha mı mutlusun, daha mı huzurlusun? Kimse seni benim kadar sevebiliyor mu oralarda? Benim kadarı boş ver, belki çok seveni bulursun ama benim gibi seven var mı seni başucunda?

 

Candan Ünal

 

Yüksek Topuklar Aşk & İlişkiler Editörü

 

candan.unal@yuksektopuklar.net

 

Twitter: @candanunal

 

Facebook: www.facebook.com/candanunalaskveiliskiler

 

*Tüm hakları Yüksek Topuklar.net’e aittir. Kaynak gösterilmeden kullanılamaz.