O, bir adım atmış ve sen şartların müsait olmadığı için yanına gidememişsin. Onun yanlış anlaması bu durumda çok doğal değil mi? Burada yapılacak en mantıklı hareket, karşısına geçip, senin de ona karşı boş olmadığını anlatmandır.

Yüreğinizden geçenleri birbirinize söylemezseniz, ikinizde müneccim olmadığınız için, hislerinizden haberdar olamazsınız. Üstelik aradan zaman geçtikçe, farklı sosyal ortamlara girip, değişik insanlarla tanıştıkça, bu duygularınız iyice unutulur ve hiçbir şey yaşayamadan, yani sevdalara yelken açarsınız. Fazla naz aşık usandırır demişler.

Bir şekilde iletişim kurmalı ve kendisiyle konuşmalısın. Yoksa hep aklında soru işaretleriyle yaşarsın. Sonra bir gün yolda giderken, onu kolunda başka biriyle görürsün, için sızlar. Keşke konuşsaydım dersin. Zaman hiç lehimize hareket etmez, hep akmaya devam eder. Karar senin!

Sevgilerimle

Candan Ünal

Yüksek Topuklar Aşk & İlişkiler Editörü

candan.unal@yuksektopuklar.net

okur mektubu

Yorumlarınızı okuyorum ve çok beğeniyorum. bende kendimden biraz bahsetmek istedim…
Bundan 7 yıl önce 6. sınıfı okurken aynı sınıfı paylaştığımız birini çok sevdim. o zamanlar bana karşı hiç bir şey hissetmediğini biliyordum. zamanla bazı hal ve hareketlerinden bana karşı ilgisi olduğunu düşündüm. ama tam olarak hiç bi zaman emin olamadım. orta okul bittikten sonra aynı mahallede oturduğumuz için onu ara sıra görebiliyordum. görmek içinde her fırsatta onun yollarından gitmeye çalışıyordum. aramızda bir selamlaşma dahi yoktu. tek olan şey bakışmalarımızdı. ben bunları normal bir bakış olarak görüyordum fakat arkadaşlarım bu çocuğun bana karşı bir ilgisi olduğunu söylüyorlardı. belki ben bunlardan etkilenerek bana karşı bir şeyler hissettiğini düşündüm ama gene de hiç bir zaman emin olamadım. ama onun bakışları sanki arkadaşlarımı haklı çıkartıyordu. geçen yıl yani 17 yaşındayken bir gün gene yolda giderken arkamdan gelmeye başladı. yanımda olan yengemle bir mağazaya gir dik. peşimizden geldiği için içim kıpır kıpırdı. uzun süre mağazada oyalandık. o çocuk beni mağazanın kapısında yağmurlu bir havada yarım saat bekledi. arada mağazanın kapısından bana bakıp işaretler yaparak gel dedi. yengemden çekindiğim için gidemedim. o gün ben onun beni sevdiğine inanırken o benim onu sevmediğimi bu yüzden yanına gitmediğimi sandı. o günden sonra bakışları değişti. uzun bir süre onu göremedim. sonra bir şekilde hayatıma devam ederken bir paylaşım sitesinde beni ekledi. tabi yine konuşamadık ama bu hareketiyle hiç kaybolmayan hislerimi tekrar canlandırdı. geçen hafta ilk defa selamlaştık. bakışları tekrar eskisi gibi anlam dolu oldu. ama fazla konuşamadık. ona dönüp sevdiğimi söyleyemem. duygularından emin değilim. ne onunla ne onsuz. sizce ne yapmalıyım?
şimdiden yorumlarınız için teşekkürler…