İnsan ol, insan gibi yaşa! : Yüksek Topuklar

Geçen hafta gece yarısı aklıma düştü ve Arzu’ya mesaj attım. ‘Tekrardan yazmak istiyorum.’ dedim. ‘Yüksek Topuklar ve kalbim sana her zaman açık’ dedi… Bir zaman önce epeyce yazdım bu sayfada. Ben içimi döktüm, siz okudunuz. Şimdi tekrardan buluşuyoruz. Kürkçü dükkânına dönmenin verdiği his ile değil, eşiğinden kapıyı kapatmadan usulca çıktığın o ev gibidir benim için “Yüksek Topuklar”. Dönülmesi muhtemel, gidilmesi mazur görülen bir yer.

Uzun uzun düşündüm ne yazsam, ne yazmasam malum ortalık hassas. Herkes hassas. Her yerde aynı konular, aynı sohbetler. Dost meclislerinde, aile yemeklerinde, otobüs duraklarında, soluklanmak için oturduğun kafede, komşunda, bilet gişesinde, yan masada kısacası her âdemoğlunun dudağının hemen yanı başında. Farkında mısın her geçen gün azalan insanlar var, evlerde, kentinde hatta evren üzerinde. Dünya bir savaş halinde. Sosyal medyada birbirini tanımayan insanlar arasında bile aynı savaş hüküm sürüyor. Çocuklar ölüyor, insanlar ölüyor, yaralanıyor, kendine haksızlık edilmiş hissediyor ve insanlar sokağa çıkıyor sonra tam bitti derken biri daha toprak oluyor. Dünya ebediyetini tamamlıyor. Kimse birbirine sahip çıkmıyor, kapı komşun seninle konuşmamak için otomata basmıyor. Hepimizin dili çakmak taşı gibi, dilimizden sıçrayan ateş oluyor. Herkes doğrusunu savunuyor, doğru inandığını karşındakini bilmeden, tanımadan dikte etmeye çalışıyor sonra da bilindik hazin son işte, kıyamet kopuyor!

Yapma!

Dünya öyle bir yer değil. Senin sandığın kadar uzun ve senin tahmin ettiğin kadar masumda değil. Kutsal kitaplarda sırat köprüsünden geçmen için, insanların sana yardım edeceği yazıyor. Kime ne yaptığın ne yapmadığın ebedi ve gerçek âlemde seni “Sen” yapacak. İnsan olmanın sırrı seni sen yapan sır “ Aşk” ‘tır.

Gerçek Aşk…

Dünya nimetlerine doyduğun değil, gerçek dünyaya, gerçek âleme doğduğundur.

Yapma!

Her hastalığın insanoğlu ile ilişkisi var. Kendi meşrebinle alakası var. Romatizmalı arterit hastalığı kendi nefsinde ve zihnindeki her şeyde kusur bulmana, kendinden önce onların kusurunu görmene mütevellitmiş. Bağırsak problemlerinin çoğu vermemekten, paylaşmamaktan ileri geliyormuş.

Yapma!

Farkında mısın zıddımızla terbiye oluyoruz. Her yerde karşına çıkıyor, bir anda orada öylece beliriveriyor. Susuyorsun, konuşmuyorsun ama yüzüne de bakmıyorsun çünkü senden farklı, çünkü senden zıt. Sana benzemedi mi onu “İnsan” yerine koymuyorsun.

Yapma!

Daha çok para kazanmak için, çalıyor, çırpıyor, insan harcıyorsun. Eziyorsun. Geçiyorsun. Öldürüyorsun. En yakınlarını satıyorsun. Para kazanıyorsun ama bereketini kazanamıyorsun. Sonra da “Tutmadı bu iş!” diyorsun. Tutmadı bu iş değil üstadım, senin mayan bozuk. Sen para değil, insan harcıyorsun.

Yapma!

İnsan önce bu dünyada yaşamak zorunda. Bu dünyada biriktirmek zorunda. İyiyi de kötüyü de bu dünyada bulmak zorunda. Zaten insanoğlu önce bu dünyada cezalandırılmıyor mu? Nedir ceza? Hiç düşündün mü? Yok, elbette ki düşündün… Peki, buldun mu cevabını? Cevap, karşılık demektir. Ne ekersen onu biçersin demektir. Yaptığın her iyilikte, kötülükte yanına kalmaz demektir. Aklını başına topla demektir.

Yapma!

Hırstan gözü dönmüş insanı tanı. Gözünden akan öfkeye şahitlik et. Ne acınası bir durum var dimi? Çok kalabalık olsa da, herkes önünde el pençe divan dursa da ne aciz durumu, ne içler acısı. Ne büyük yük var omuzlarında. Sevgisizlikle imtihan edilişi insana yakışmayan bir olgu dünyada. Çok güçlü, çok kudretli diye geçirme içinden aman ha sakın! Ölümü fil yavrusu yiyen avcılar gibi olacaktır. Anne fil avcıların ağzını koklaya koklaya bulacaktır yavrusunu yiyen hain avcıyı.

Yapma!

Kendinden başka düşünen, kendinden başka hisseden, yaşayan, yaşatan insanoğlunu kendince haklama. Cezasını kesmek için an kollama. Elinde sopayla sırtına vurmak için köşe başlarını mesken tutma. Elindekini var gücüyle senden farklı diye karşındakinin gözünün içine sokma.

İnsan gibi hisset, insan gibi yaşa. Sevmesen de saygı duy! Senden farklı diye hoyrat davranma.

İnsan ol, insan gibi yaşa.

Unutma,

Bu dünya sana da kalmaz, ona da! …