Ancak ben yine de elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışayım. Sorunun ne olduğunu, senin de söylediğin gibi anlatmamışsın. Ancak içinde bulunduğun durum belli ki çok karışık!
İnsan, böyle zamanlarda kendini yalnız hisseder. Kimsenin sana çare bulamayacağını düşünüyor olabilirsin. Şu bir gerçek ki, bazı olayların çözümü yoktur. Ölüm gibi..
Burada sanırım yapman gereken, inanmak. Hangi dine veya hangi inanç sistemine sahip olursan ol, yaratılışın bir ortak felsefesi vardır. Bu dünyaya gelişimiz kendimizi geliştirmemiz içindir.
Ruh, acı çekmeden büyümez. Yaşadığın her ne olursa olsun, seni biraz daha olgun biri yapacaktır. Hayat, aldığımız derslerle yürüdüğümüz bir maceradır. Elbette, içinde acı ve tatlı anlar olacaktır. Çevrene bir bak, göreceksin ki, %100 mutlu olan kimse yoktur.
İntihar etmek kısmına gelince, emin ol sorunların çözümü gitmek değildir. Gittiğin yerde, buradan daha fazla acı çekmeyeceğinin garantisi var mı?
İnancına tutun! Kendine sarıl! Senin için en iyi çıkış yolu, yine kendinsin. Sen eğer bu sıkıntılı süreci aşmak istersen, buna mutlaka bir çözüm bulursun.
Benim tavsiyem, acilen profesyonel psikolojik destek almandır. Her şeyin altından tek başımıza kalkmak zorunda değiliz. Kendine yardım etmek istiyorsan, bunu yapmalısın diye düşünüyorum.
Sevgilerimle
Candan Ünal
Yüksek Topuklar Aşk & İlişkiler Editörü
candan.unal@yuksektopuklar.net
Aslında internetten böyle bu şekilde dert paylaşıp yanıt alabileceğini düşünen birisi değilim. Artık görüyorum ki birileri benimle ilgilenmez veya yardımcı olmaya çalışmazsa, yanlış yollara sapmaya başlıyorum. Birçok konuda dengeli ve ruhsal açıdan pek duygusal konuları önemsemeyen biri olsam da, insanın hayatta yalnız ve asla acılarını paylaşamadığını anladım. Sadece acılarını, yaşadıklarını anlatırsın ve karşındaki dinler. Seni iyi anlıyorum aynı durumda olsaydım, şunları yapardım gibi laflar koftur. Evet, şu anda anlatıyorum ama paylaşmak için değil, anlattıkça bir kaç cümleyi unutmak her seferinde daha fazla unutmak, en sonunda sadece aklıma geldiğinde küçük tebessüm ettirebilecek hatıralar olarak hatırlamak için.
Artık aynı şeyleri duymaktan sıkıldım, durmadan inanmadığım fallara baktırıp çok mutlu olacağımı duyma isteğim de sona erdi.. Yani, inanacak bir şey de kalmadı. Bilmediğim bir şekilde mutlu olmalıyım. Yalnız olduğumu ve geçmişte başıma gelenleri unutup sadece mutlu olacağımı öğreten bir kaç parça ,bir kaç satır veya bir şeylere ihtiyacım var.. Durmadan intihara sürüklenen insanlar gibi hissediyorum. Buradaki insanların anlatıp çözüm bulduğunuzu gördüğünde sevinmeleri bile, beni biraz daha kendi olgularımdan uzaklaştırıp uçurumun kenarına sürüklüyormuş gibi geliyor. Galiba artık çıkış yollarımın teker teker kapandığını ve ne kadar iyilik yapmaya çalışsam da kötülük görecek olduğumu düşünmek, daha da dibe batırıyor bulunduğum noktadan. Evet biliyorum!!şuan aslında bir bir sorunumu paylaşmadım ama umarım bulunduğum durumu anlatabilmiş ve kendime psikolojik yoldan destek olabilecek bir kaç öneri sahibi olabilmeyi hak etmişimdir.iyi günler,çalıştığınız o mutlu odanızda bol yudumlu kahveler…
