İnsan hatalarından ders alarak büyür, olgunlaşır. İhanet konusuna gelince, bir daha yapıp yapmayacağını bilemeyiz. Belki gerçekten bir daha denemeyecek, belki de bir gün bu olayı tekrar yaşamak zorunda kalabilirsin.
Ancak gelecekte yaşama ihtimalimiz var diye, bugünü zehir etmek de, en az onun yaptığı kadar yanlıştır. Eğer ihanete karşı ciddi bir tutumun var ve asla kabul edemiyorsan, affetmeyecek ve ilişkiyi bitirecektin. Yok ama affettinse, daha artık temcit pilavı gibi, ısıtıp ısıtıp sevdiğin kişinin önüne çıkartamazsın.
Sen kendini onun yerine koy ve asla yapmazdım deme. Hepimiz insanız ve şaşar beşeriz. Tut ki, aynı olayı sen yaptın. Yakalandın ve gelip özür diledin, pişman oldun. Sevgilin de seni affetti. Ama her seferinde bu durumu başına kakarsa, sürekli önüne çıkartırsa, sonunda dayanamaz, “ yeter ya!” demez misin? Herkesin sabrının da sınırı vardır. Bana böyle davransalar, 3-5 kere susarım, haklı olduğunu söylerim ama sürekli üstüme gelirse, iyi ki yapmışım der, çeker giderim.
Herkes yaptıklarının bedelini zaten öder. Gerek vicdanında yaşadığı sıkıntılarla, gerek evrenin kendi içindeki adalet düzeniyle ama mutlaka öder. Madem affettin, sen de biraz susup, ilişkini devam ettirmeyi öğreneceksin. Sürekli bu konuyu açmak, iğnelemek, laf sokmak; insana yapacağı yoksa da yaptırır. Aklında olmayanı, adamın aklına getirisin. Dediğim gibi, madem bu konuda çok titizsin, o zaman en başta affetmeyecek ve ilişkiyi bitirecektin.
Eğer birisini dilimizle affettiğimizi söylüyor ancak kalbimizde affedemiyorsak, bu geçerli bir affetme değildir. Bu durumda insan hem kendini, hem karşı tarafı aldatıyor demektir. Dilerim aklın ve kalbinle doğru kararı verirsin.
Sevgilerimle
Candan Ünal
Yüksek Topuklar Aşk & İlişkiler Editörü
candan.unal@yuksektopuklar.net
Öncelikle bu siteye emek veren herkese çok teşekkür ediyorum.
nereden başlayacağımı inanın bende bilmiyorum herhangi bir sorun yok gibi görünüyor dışarıdan bakınca ama sorunu kendim yaratıyorum galiba.
2.5 yıldır biriyle birlikteyim aslında zaman içinde gelgit’lerimiz oldu, birbirimizi çok kırdık, aslına bakarsanız bana boynuzu da taktı ama 6 ay önce affettim ve şuan ilişkimiz mükemmel gidiyor.
çok mutlu ediyor beni, kararlarıma saygı duyuyor ve mantıklı şekilde açıklamalarda bulunuyor önceden hiç bir şekilde konuşamazdı, konuşmaktan kaçardı.
Şimdi çok farklı, her daim yanımda, beni mutlu etmesine alışkın değilim altında hep başka nedenler arıyorum çok detaycı bir insanım her gün binlerce sevgi sözcüğü gerçekten çok etkileyici ister istemez aşık olmaya doğru gidiyorum.
Ama tedirginim tekrar aynı şeyleri yapar, üzülür, incinirim diye bazen diyorum ki, seni böyle mutlu ediyorsa, acısını da çekeceksin kendini uzaklaştırmaya çalışma.
Defalarca ayrılmak istedim ama her defasında mantıklı bir şekilde konuşup bana içinde bulunduğumuz durumu tasvir etti, içinde bulunduğumuz durumdan çıkmak için çabaladı veeee işte MUTLUYUZ.
Ama böyle mutluluğa alışkın değilim her an bir darbe gelebilecek gibi hissediyorum.
Kendisi şuan asker ama iznini kullanıyor.
6 gün önce yanına gittim ve gözlerinde o aşkı gördüm, yanımdan hiç ayrılmadı, elimi hiç bırakmadı ve 2 gün önce de o yanımdaydı ve her şey güzeldi ailemle konuştu, tek sorun bendim işte mutlu muyum, mutsuz muyum bilmiyordum, ikilemlerdeyim.
Seviyordum ama korkuyordum, aslında aşık olmuştum da ama ya giderse bunu düşünmek bile istemiyordum.
Karamsarlığa bürünüyorum bazen, ya yine yaparsa diyorum ama yanıma geldiğinde her şeyi konuştuk ve ikimizde ağlayıp geçmişe son verdik yeni bir sayfa açtık içimin rahat olması için her şeyi yapıyor, her şeyi açıklıyor defalarca anlatıyor.
Aslında çok mutluyum ama ne yapacağımı bilemiyorum yardımınıza ihtiyacım var. :/
Tekrar teşekkür ediyorum yazımı okuyup yorumlayacağınız için.
